دشت شقایق ز جفا سوخته                 گلشن گلهای خدا سوخته

لاله بستان صفا  سوخته                       آینه مهرو وفا سوخته

            ---------------------------------------------

دشت شقایق شده دریای خون             تیر جفا آمده تا بر جنون

موسم گلهای بهاری خزان               گشته فزای همه جا نیلگون

 

دشت و صحرا کوه و دریا                شد سراپا اشک و خون

سیل غمها تیر اعدا                           کرده گلها لاله گون

                   خیمه در سوز عزا سوخته

          -----------------------------------------

بر روی نیزه سر ببریده ایی           دیده بدوزد به سوی دیده ایی

گه چو نوا و گهی قرآن زاو               بهر دل خواهر غمدیده ایی

 

دارد یا رب در دل شب                          بهر زینب گفتگو

درد دلها سوز جانها                              موج غمها از عدو

                          خیمه گه آل عبا سوخته

             ----------------------------------------

آیینه ها تیره شد از سوز و آه           خفته گلی در طرف قتله گاه

آتش کینه همه جا شعله گیر      کرده به خاکسترو خون خیمه گاه

 

سرو نازی سر افرازی                       خوش نوازی با احساس

خفته آن سو آن قمر رو                          کآید از او عطر یاس

                          سینه پر درد و عزا سوخته

                 ------------------------------------------

هر طرفی کودک لب تشنه ایی       می رود از چنگ ستم کینه ایی

دست دعا رو به خدا می کند          گریه او سوزش هر سینه ایی

 

دست بسته پای خسته                                دل شکسته در نوا

گه به زاری گه با خواری                         اشک جاری در عزا