شد عازم  میدان عباس علمدار   تاآب رساند آن میرسپهدار

       رفت ازبرطفلان بادیده خونبار    تاآب رساند آن میرسپهدار

--------------------------------------------------------------

بامشک تهی رفت که آب آوردعباس

                                       ازبهرعزیزان حرم آن مه احساس

شمشیربه کف،خودوزره چون یل پیکار   

                                         شدعازم میدان نبرد عطرگل یاس

     رفت ازبر زینب بادیده خونبار   تاآب رساند آن میرسپهدار

--------------------------------------------------------------

رفت وعلم عشق به ایثاربرافراشت       

                                     بذرکرم وهمت ومردی به ادب کاشت

دردل زعلی شیرخدا نورخدا داشت        

                                  گامی  به تمنا به سوی  آیینه  برداشت

  شدعازم میدان آن شمع شب تار    تاآب رساند آن میرسپهدار

--------------------------------------------------------------

دست ازبدنش گشت جداساقی عطشان    

                                   شدپشت حسین خم زغم شمع شبستان

خورشید کند گریه به احوال دل ماه       

                                     برسینه و سر بهر عمو کودک نالان

      گفتابه سکینه رفته زحرم یار   تاآب رساند آن میرسپهدار

--------------------------------------------------------------

یک جرعه ننوشید  به یاد لب  طفلان      

                                      شرمنده عباس شد آن آب خروشان

کزمشک علمدارفروریخت روی خاک    

                                      نیک ازغم اونوحه کنان زینب نالان

   شدکشته علمدارآن ساقی وسالار   تاآب رساند آن میرسپهدار

--------------------------------------------------------------

رو سوی عدو کرد گل گلشن طاها       

                                        سردارسرافرازحسین با دل دریا

دیده به رهش زینب واطفال حزینه

                                        دارددل خونین حسین زاده زهرا

      شدناله پدیدارآه وغم بسیار     تاآب رساند آن میرسپهدار