باغ گل نیک باغ

                    شمریان پروانه ها را سوختند                     

                      باغ گل های خدا را سوختند                                                  

                          سرزمین نینوا را سوختند                              

                            خیمه آل عبا را سوختند

--------------------------------------------------------------

سوختند گل واژه زیبای عشق          نازنین دردانه رعنای عشق

سوختند بال کبوتر های باغ               بر دل غم دیده بنهادند داغ

سوختند دلهای پرازسوزودرد             سینه بی کینه  مردان مرد

--------------------------------------------------------------

از جفا آتش به باغ گل زدند                تازیان بر لاله و بلبل زدند

شعله بر دامان نیلوفر زدند             تیر کین بر حنجر اصغر زدند

از جفا گهواره اش را سوختند          شعله غم در جگر افروختند

--------------------------------------------------------------

سوختند نخل پر از احساس را            خیمه سقای دین عباس را

لاله را با اشک و ناله می زدند       تازیان بهر سه ساله می زدند

خاک غم بر دیدگان گل نشست      از جفای دون دل زینب شکست

--------------------------------------------------------------

روی نعش گل عداوت تاختند             محشر کبری به پا انداختند

می رود سرها به روی نیزه ها      راس هفتاد و دو خورشید خدا

خیمه اصحاب را آتش زدند                جلوه مهتاب را آنش زدند

--------------------------------------------------------------

سوختند آیینه احساس را                  پرچم سالار دین عباس را

دیدگان پر ز اشک و آه سوخت     درمیان دود و آتش ماه سوخت

آفتاب خیمه ها خاموش شد         نیک بر گو کودکی مدهوش شد