غرق به خون حسینم،دریم قتله گاه بود                    زیرتگرگِ سنگ و،خنجرونیزه شاه بود

بر بدن حسینم ،  شمر لعین نشسته                        برسرخاک صحرا ، نعش عزیز ماه  بود

اشک دو چشم مولا،میچکدازچه یارب                 گویی ازاین مصیبت،عرش وزمین گواه بود

گریۀ کودکی از ، خیمه رسد به گوشم                  غرق عزا سکینه  ، خوندل و بی پناه بود

چشم ستاره خیس از، ناله و ماتم گل                      بر  تن   آسمانها   ،   پیرهن  سیاه  بود

بغض زمین گرفته ،  ابر عزا  ببارد                         هرطرفی زکینه،چشمۀ خون به راه بود

دیدۀ کودکی بر، دیدۀ من فتاده                             قصۀ سوز و داغ و ، دردوغم  از نگاه بود

بهرعزای فرزند ، مادری قدخمیده                         برسروسینه زهرا ، دریمِ سوگ وآه بود

جان رقیه سوزد ،ازغم این جدایی                       پا برهنه به هر سو ، کودک بی گناه بود

باغ پرنده سوزد،گریه وخنده سوزد                       شعلۀ آتشِ کین  ،  بر تن خیمه گاه بود

سرزتن حسینم ،تاکه عدو جدا کرد                     نوحه و ناله از من ،  هلهله  از سپاه بود

ازمُحن و غم یار،اشکِ عزا بگو نیک                        بر سر نی حسینم  ،  ارواحُنا  فداه  بود

سنگ به شیشۀ دل،دشمن بی حیازد                     بهر پدر رقیه ، خوندل  و داد خواه بود