باغ گل نیک باغ

زدرد بی کسی فریادفریاد         ازاین دلواپسی فریادفریاد          ندارم مونسی فریادفریاد       

اگربودی چنین تنها نبودیم                میان آتش اعدا  نبودیم

اگربودی چنین بی کس نبودم         غمین وزارودلواپس نبودم

مرا زخم جدایی هست بردل           زبعد تو عزا و داغ حاصل

اگربودی چنین محزون نبودیم          زبعد رفتنت دلخون  نبودیم

اگربودی چنین گریان نبودیم       دگرلب تشنه وعطشان نبودیم

نمی دانم چه گویم با یتیمان    که گویندعمه کوبابا حسین جان

اگربودی گلی پرپر نمی شد      میان شعله خاکستر نمی شد

کسی فریادبی آبی نمی زد        فغان از جوروبی تابی نمی زد

اگربودی کسی مارا نمی زد          به ضرب کینه گلها را نمی زد

کسی پای برهنه چشم گریان        رها هرگز نمی شد در بیابان

اگر بودی مرا کافر نمی زد           کسی برسینه و برسرنمی زد

کسی سیلی به روی مانمیزد           زکینه طفل بی بابا نمی زد

اگر بودی دلم آرام میشد                    رها ازغصه ایام می شد

دلم آرام می شد با نوایت               چونی می نالم اندر نینوایت

حسین با ما اگرهمراه بودی              به شام تیره ما ماه بودی

اگریک لحظه بودی درکنارم          به هرجامی شدی صبروقرارم

اگربودی رقیه غم نمیخورد           به گریه دخترت هرگزنمی مرد

اگر بودی خرابه باغ می شد          دل زینب رها ازداغ می شد

اگرعباس رااین قافله داشت       کسی معجرزرویم برنمی داشت

اگرعباس میر کاروان بود             گهی سقا وگاهی ساربان بود

اگرعباس پرچمدار ما بود                 علمدار وسپهسالار ما بود

بگوید نیک شرح این جدایی             اگربودی نبود این بی نوایی